Verlaat Kerstmis en Kangoeroes!

Deze ervaring kan niemand mij nu al af nemen. Wat een leven! Ik had geen betere keuze kunnen maken. Let me explain. Gisteren kwam ik om zeven uur 's avonds op Singleton station aan met de trein en net op het moment toen ik me af begon te vragen waar Marion zou blijven kwam de hele bubs in de auto aan. Marion, de wwoof host, haar ex vriend ( lang verhaal), Hellen, Duits wwoof meisje, en Anders, een Deense wwoof jongen. Tijdens de autorit naar Barbera zagen we een hele groep met kleine kangoeroes. Dat was zo gaaf want ik had ze nog niet van zo dichtbij gezien. Dan heb je pas echt het gevoel dat je in Australië bent. Tot mijn verrassing kreeg ik een wel heel warm welkom want we gingen met zijn allen op visite bij vrienden van Marion die Oekraïens Kerstmis gingen vieren. Deze vrienden, Barbera en Jeff, hebben een wijngaard en zijn tevens ook wwoof host. Ik werd op het ergste voorbereid in de auto omdat Barbera en Jeff volgens de rest in de auto nogal aparte types zijn. Mijn eerste ontmoeting verliep gelukkig zonder veel gekkigheid dus al de waarschuwingen waren onnodig.
Je gelooft het niet maar er waren daar dus op hetzelfde moment drie Nederlandse meisjes die daar een paar weekjes verbleven omdat Sydney ze te duur was geworden. Er waren ook nog twee Canadese en één Koreaanse jongen. Barbera had zichzelf uitgesloofd met het eten want volgens traditie waren er dertien verschillende gerechtjes, van stukken gebraden lam en varken tot groente en lekkere salades. We waren met een dusdanige grote groep mensen dat alle wwooffers aan één tafel waren geplaatst en alle andere volwassenen aan een andere tafel. De tafels waren zo sfeervol gedekt en de hele kamer was versierd met allemaal kerstversieringen. Heb ik toch nog een echte kerst gevierd want kerst op de camping is toch wel iets anders dan een diner bij kaarslicht. We hebben gezellig met zijn allen lopen kletsen over iedereen zijn avonturen in Australie en de plannen die iedereen nog heeft. Het was wel een aparte ervaring om bij vreemden aan te komen die je meenemen naar een kerstdiner bij nog meer vreemden maar gelukkig was iedereen zo aardig, sociaal en open dat je je eigenlijk al meteen thuis voelt. Om een uur of 10 gingen we richting het huis van Marion. Het was toen al donker dus veel van de omgeving heb ik niet kunnen zien. Ik kreeg mijn eigen kamer met tweepersoons bed dus beter kon ik niet wensen. De volgende dag gingen Marion en Phill, de hosts, op een kleine vakantie voor een week dus Anders, Hellen en ik waren opeens verantwoordelijk voor het werk dat er moet gebeuren. Op de grond van Marion, Riverflats Estate, staan drie huizen en een klein hutje waar, Shelley en Patrick, haar dochter en vriend wonen. Deze huizen worden allemaal voor kortere of langere tijd verhuurd dus wij worden geacht om van huis naar huis te verhuizen als er een huis wordt verhuurd. De hele 'property' kan ook worden gehuurd voor een bruiloft of feest. Verder heeft Marion ongeveer 3000 olijfbomen waarvan ze olijfolie, ingemaakte olijven en zeepjes maakt. Deze verkoopt ze op markten en in de winkel in Broke. Voor de rest staan er op haar eigendom een paar sinaasappelbomen en citroenbomen, heeft ze een paar varkentjes, geiten, kippen, en een hond, Frank. Het is echt een schitterende plek met aan alle kanten uitzicht op de heuvels en het glooiende landschap. Vanaf het huis waar ik nu in zit heb je een mooi uitzicht over de grote vijvers die voorzien in het water voor het toilet en de planten. In één vijver kun je fantastisch zwemmen wat ik tot nu toe elke dag heb gedaan. Je moet wel even wennen aan de modder tussen je tenen en het glibberige zeewier waar je eerst doorheen moet maar een verfrissende duik na een ochtend zweten in de zon is gewoonweg heerlijk.
Maandag 7 januari waren we dus meteen alleen met zijn drieën en zijn we de dag begonnen met het weghalen van de scheuten aan de onderkant van de olijfbomen. Hellen en ik moesten met een bijl de takken weghakken. Anders had als taak het weghalen van de meeste takken bij zieke olijfbomen. Marion had ons aangeraden om een lange broek en dichte schoenen aan te doen want er zitten slangen in de velden. Tot nu toe ben ik er gelukkig nog geen één tegen het lijf gelopen. Wel was er een spontane ontmoeting met een niet al te aantrekkelijke spin en een soort hagedis. Ik moet nog even opzoeken welke het nou precies was. Hij zat in een olijfboom dus deze heb ik toen maar even overgeslagen. Hihi. Het werk is goed te doen. Je moet veel bukken en opstaan maar het is niet al te zwaar. Van de eerste dag werken met de bijl heb ik wel een paar blaartjes op mijn handen overgehouden maar ze zijn niet al te groot en inmiddels (woensdag) zijn ze alweer weg. Ik denk dat ik eelt ga kweken in Australië met al dat handwerk. 's Middags hebben we het huis gedeeltelijk schoongemaakt en nog wat andere klusjes gedaan maar dat ging allemaal heel rustig aan dus het was een relaxte middag. Die avond hadden Shelley en Patrick wat vrienden uitgenodigd voor het eten en hebben we met zijn allen een heerlijke overschotel gegeten met lekkere salades. Je kan wel zeggen dat deze mensen een beetje een alternatieve levensstijl hebben. Ze roken wiet, gaan niet al te vaak onder de douche, genieten van een paar drankjes en feesten tot laat door in de avond wanneer ze de volgende dag om 5 uur naar hun werk moeten. Het was al met al een redelijke gezellige avond maar Anders en ik zijn toch maar iets eerder naar bed gegaan. Hellen heeft ons trouwens alweer verlaten. Ze was pas vrijdag gearriveerd maar had het blijkbaar niet helemaal naar haar zin want ze was heel stilletjes en afgezonderd. Dus nu zijn Anders en ik alleen in het huis. Ik zal maar niet zeggen dat het nogal een knappe Deen is van 21 jaar oud. Haha!!:P Niet erg vervelend dus om mee in één huis te zitten.
Ik ben er trouwens ook achter gekomen dat ik het toch wel erg leuk vind om met honden te spelen. Ik was helemaal in mijn sas toen Frankie en ik met elkaar gingen voetballen. Wat een leuke hond is dat zeg.
Dinsdag 8 januari zou een erg hete dag worden. Er was een temperatuur van 42 graden voorspelt dus we zijn iets vroeger opgestaan zodat we nog een beetje wat werk konden verzetten. We nemen elke keer zo'n grote fles water mee en na vier à vijf uur werken is hij leeg. Je zweet het er gewoon allemaal weer uit. Marion verwachte eigenlijk niet van ons dat we met de hitte het veld in gingen maar ik heb toch een paar uurtjes wat gedaan en dat ging eigenlijk nog best goed. We mochten de rest van de dag vrij nemen dus je raad nooit wat ik heb gedaan..?? :D. Jaja...met 38 graden buiten en de airco aan binnen heb ik een heerlijke lemon meringue taart gemaakt. Het kloppen van het eiwit was een uitdaging maar met hulp van Anders is het uiteindelijk gelukt. We hadden namelijk geen elektrische mixer dus alles moest met het handje. Hij had trouwens ook een heerlijke salade als lunch voor ons gemaakt met wat restjes van gisteravond. Smaakte echt erg lekker. Het maken van de taart was trouwens een fantastische timing want we kregen die middag een uitnodiging van de buurman, Kevin, en zijn vrouw om bij hen te komen barbequen. Hij kwam Anders en mij oppikken met de auto. Ze hebben bij hun vakantiehuis een heerlijk zwembad dus het werd eigenlijk een 'poolparty' wat natuurlijk een succes wordt als het buiten 38 graden is. Het gaat als volgt: je denkt 'Ow heerlijk een duik in het zwembad', dan blijkt het water warm te zijn maar nog steeds koeler dan de buitentemperatuur, je relaxed een tijdje in het zwembad maar als je eruit wilt is het met de wind eigenlijk best wel koud, je gaat er toch uit en krijgt kippenvel, voor 2 minuten ben je afgekoeld maar vervolgens is het zo warm en waait er zulke droge warme wind dat je eigenlijk na 2 tellen weer het zwembad in wil. We hebben die avond dus heerlijk in het zwembad rondgedobberd, glaasjes wijn gedronken uit de eigen wijngaard en weer erg lekker gegeten. Het gezelschap bestond uit drie stellen en één vrouw, allemaal op leeftijd maar ik heb zo gezellig met iedereen gepraat dat je dat verschil echt niet meer merkte. Iedereen was zoo aardig en open dat je je meteen welkom voelt, bijna alsof het je eigen familie is. Als klap op de vuurpijl hadden we natuurlijk mijn home-made taart wat de lievelingstaart van de gastvrouw bleek te zijn. Hij viel gelukkig bij iedereen erg in de smaak en dat was hij ook. Heel erg 'rewarding' (grappig, ik ben dus op dit moment het Nederlandse woord voor het kwijt).
Dit avond toen we terugkwamen hebben we nog even naar de sterren liggen kijken. De sterrenhemel is helemaal anders hier en Anders en ik heb nog geen steelpannetje kunnen ontdekken. Wel heb ik drie vallende sterren gezien.
Woensdag 9 januari.
We zijn weer vroeg opgestaan, 6:30, ontbeten en weer aan het werk gegaan. Mijn echte Australische leren hoed die ik heb gekocht in Adelaide komt nu super goed van pas en voel me er een echte Ossie mee. Weer hard gewerkt en gelukkig was de temperatuur vandaag iets aangenamer en stak er op een gegeven moment een lekker windje op. Shelley en Patrick kwamen ons ook nog even helpen. Na vier uur werken deed mijn rug toch wel een beetje pijn en had ik verschrikkelijke honger dus hebben we met zijn allen lekker gelunched. Daarna hebben Anders en ik weer een duik genomen en de vijver waarvan het water echt heerlijk was opgewarmd waardoor de buitentemperatuur kouder leek. Om op te drogen hebben we een tijd in het zonnetje gezeten op het terras en daarna heb ik maar weer eens een douche genomen. We hebben een paar wasjes gedaan en ik heb een stukje auto gereden in het oude barrel op de farm. Eindelijk eens helemaal zelf gereden. Erg fijn als je genoeg ruimte hebt en in een auto rijdt waar een krasje meer of minder niet opvalt.
Vanavond houden we het maar even rustig en eten Anders en ik met zijn tweeën. Terwijl ik dit zit te typen buiten op het terras heeft de zon en blauwe lucht verdwenen achter een grijs wolkendek. Voelt alsof het gaat regenen. We zullen zien, de plantjes zullen het in ieder geval niet erg vinden en ik eigenlijk ook niet.
Spreek jullie snel weer!