Sinterklaas kapoentje!

Zaterdag 1 december (goh..wat gaat de tijd snel) ben ik na een relaxte ochtend er weer eens op uit gegaan. Deze keer was Surry Hills aan de beurt. Ik had gelezen in de lokale krant dat er elke eerste zaterdag van de maand een leuke markt is dus zag mijn kans schoon om deze eens aan een bezoek te onderwerpen. Na met de bus en te voet te zijn gegaan had ik de markt snel gevonden. Van het eerste kraampje wat ik tegen kwam had ik meteen een vestje gescoord voor 2 dollar. Dat is nog eens goed shoppen. Het was deze dag minstens 35 graden dus echt heel relaxed struinen was het niet en kleding passen werd hem al helemaal niet. Na het marktje ben ik Surry Hills nog verder gaan verkennen en lekker Sushi gekocht als lunch. Op een gegeven moment besloot ik maar terug te gaan want met die hitte was het eigenlijk niet te doen. Op de terugweg kwam ik nog een paar garage sales tegen en bij ééntje heb ik een leuk shirtje voor 3 dollar op de kop getikt. De mevrouw die het verkocht hoorde aan mijn accent (beetje jammer) dat ik uit Nederland kwam. Ze kwam zelf uit Duitsland dus vandaar. Ze wilde me nog allemaal andere dingen aansmeren maar heb het vriendelijk afgewezen.

Zondag 2 december waren Anne en Paulus van plan om aan de ‘Bondi to Bronti swim’ mee te doen. Zondagochtend hadden ze eigenlijk nog steeds niet besloten of ze nou mee gingen doen of niet omdat het weer ook niet helemaal mee zat. Het was winderig en beetje bewolkt. Een half uur van te voren hebben ze toch maar besloten om er voor te gaan. De tocht is ongeveer 2 km en ze hebben er uiteindelijk iets minder dan een uur over gedaan maar aangezien de ruwe zee is het echt super knap! Anne had hiervoor ook nog nooit in open water gezwommen. Doet ze gewoon ff!! Echt knap hoor!
‘S middags kwamen er vrienden op bezoek, gezellig gekletst en zo ging de zondag toch weer erg snel voorbij.

Maandag 3 december 2012
De au pair van een bevriend Nederlands gezin van Anne en Paulus moest met spoed terug naar haar thuisland, Duitsland, omdat haar moeder ziek was geworden. Het gezin, Anne en Paul genaamd ( toevallig ook een anne en paul net zoals de mijne), zat dus nu zonder au pair en wilde heel graag dat ik een paar dagen zou komen oppassen. Het kwam dus nog wel goed uit dan mijn Anne nog niet aan het werk was waardoor ik deze job kon aannemen. Ondertussen heeft het gezin alweer een nieuwe au pair gevonden maar die kan pas vanaf 14 december aan de gang. Het is een Nederlands meisje waar ik ondertussen ook al e-mail contact mee heb. Ik hoop met haar af te kunnen spreken als ze in Sydney is. We kunnen dan afspreken voor playdates met de kids!
Ik ben dus van maandag t/m donderdag van 10 tot 17 op Finn gaan passen. Finn is 9 maanden en hun enige kindje. De eerste keer dat ik hem zag was hij nog wel een beetje eenkennig maar nadat ik een tijdje met hem had gespeeld wilde hij me wel als nieuw speelkameraadje accepteren. Alles beter dan in je eentje met je blokjes moeten spelen :) Hihi! Maandagmiddag gingen we meteen een wandelingetje maken naar Bronti Beach, dat ligt een paar stranden van Bondi af. De heenweg was goed te doen, alleen maar heuvel af alhoewel je dan wel een beetje raar loopt met de kinderwagen omdat je deze de hele tijd moet tegenhouden. Ik had ook helemaal spierpijn in mijn kont van het berg af lopen :p. Berg op is ook wel zwaar als je 10kg + kinderwagen naar boven moet duwen maar de duwende beweging is iets natuurlijker.
Dinsdag ben ik met Finn ‘s middags een flinke wandeling gaan maken in Centennial Park. Dat is denk ik wel één van de grootste parken in Sydney. Je kan er uren in wandelen. Bij de eendenvijver zijn we even naar de verschillende vogels gaan kijken. Zwarte zwanen, meeuwen, eenden, duiven, kaketoes, en andere rare vogels die ik niet bij naam weet. Het is wel jammer dat er auto’s het park in mogen dus je hebt nog steeds het gevoel dat je niet helemaal in de natuur bent terwijl het park echt wel groot is.
Woensdag heb ik maar even een wat rustiger dagje gepland met Finn want ik voelde me benen en billen aardig van al dat wandelen met de kinderwagen. Finn had ook enorm lang geslapen dus toen hij wakker was zijn we even naar Bondi Junction toe gegaan, een groot winkelcentrum op een kwartiertje lopen. Ik was er nog niet geweest terwijl ik daar wel altijd met de bus langs kom maar heb nog niet echt de behoefte gehad om uitgebreid te gaan shoppen. En shoppen dat kan je er naar hartelust. Het binnengedeelte van het winkelcentrum bestaat al uit drie lagen waar je als onbekende echt de weg kwijt kan raken...en de weg kwijt raken dat deed ik! Haha. Toen ik in de lift stapte was ik al van de wijs want ik had geen idee op welke verdieping ik was ingestapt. Na een paar keer in en uit de lift te zijn gestapt, een rondje gelopen op een verdieping en er achter gekomen dat dit niet heel bekend voor kwam, ben ik uiteindelijk weer veilig op dezelfde plek uitgekomen waar ik naar binnen was gegaan. Al die tijd was Finn het liefste jongetje wat er was dus dat bracht geen problemen. Iedereen in de lift vond hem ook onwijs schattig wat ik natuurlijk niet kan ontkennen met die bolle wangen van hem.
‘S avonds waren Anne, Simon en ik naar ‘Christmas Carrols by the Sea’ gegaan. De liedjes werden gezongen door allemaal kindjes van de basisschool, erg aandoenlijk. Het podium hadden ze op het grasveld bij Bondi Beach neer gezet en het hele veld zat vol met gezinnetjes met kleine kindjes. Jammergenoeg was het nogal frisjes met een harde wind dus lang hebben we het niet vol gehouden maar toch leuk om even meegemaakt te hebben.
Donderdag was ik weer samen met Finn naar Bronti Beach gegaan en een paar uur heerlijk op het grasveld gezeten. Finn die genoot van de ruimte en van het voetballen, althans ik slingerde hem als het ware met zijn voetjes tegen de bal aan want staan kon hij nog niet echt maar hij vond het uitermate vermakend en kraaide het uit van plezier. Ik ging ook nog voor zijn neus een paar handstanden doen. Dat vond hij ook wel erg interessant en grappig dat ik zomaar op mijn handen kon staan. Toen heb ik het hem ook maar even geleerd. Haha! De wereld op zijn kop ziet er vast ook erg leuk uit voor zijn kleintje.
Omdat Paulus op Sinterklaasavond niet thuis was hebben we dat naar donderdag verschoven. We zaten aan het avondeten toen Paulus aan Anne vroeg waar de doos met sinterklaascadeautjes was die ze vanuit NL opgestuurd hadden gekregen. Anne begon een beetje zenuwachtig te giechelen en liep opeens de kamer uit. Toen hoorde we uit de serre sinterklaasliedjes komen, werd er heel hard op het raam geklopt en vulde de hele kamer zich met rondvliegende pepernoten.... er stond een doosje met cadeautjes voor de deur!!! Was de Sint en zijn Pieten ons toch niet vergeten!!! :) Haha!! Ik had het niet meer...zoo grappig!! :) Toen gingen we de cadeautjes uitpakken en zag ik tot mijn grote verbazing dat er ook een cadeau en een gedicht voor mij bij zat (zie foto)! Het gedicht ging helemaal over mijn avonturen in Australië tot nu toe. Super tof. En twee leuke cadeautjes gehad (zie foto). Ook zaten er pepernoten, marsepein en cadeautjes voor Paulus en Simon bij. Oja..en Anne had die dag ook nog zelf speculaas gemaakt!! Een super geslaagde Sinterklaas als je het mij vraagt! :)