Kerst op de camping
Door: Beau
Blijf op de hoogte en volg Beau
26 December 2012 | Australië, Forster
Daar gaan we dan! (22/12/12).De wereld is niet vergaan dus kunnen we lekker op vakantie. Om 6 uur opgestaan, laatse spullen gepakt en de auto in op weg naar Seal Rock. Daarvoor moeten we eerst drie uur in de auto zitten. Helaas gaat het niet zo snel als je in de file komt te staan. Zit nu ook in de Auto terwijl ik dit stukje type, prima bezigheid in de file.Het komt met bakken uit de hemel dus het is niet heel erg om lekker binnen in de auto te zitten. Als de regen hier en nu valt vind ik het geen probleem. De omgeving is fantastisch zodra we uit Sydney zijn gereden. Groene heuvels strekken zich ver tot in de omgeving uit. Echt een oerwoud idee krijg je erdoor of mag je dat al zo noemen hier in Australië?? Volgend mij heb ik onderweg al mijn eerste wilde kangoeroe gespot :p en ik hoop dat ik er nog veel meer ga zien!
Donderdag had ik helaas niet met Denise kunnen afspreken omdat Finn laat zijn bed in ging. Toen ben ik maar alleen met Simon in het park bij de zee gaan zitten en zo zijn we de tijd wel doorgekomen. Aan het eind van de avond ben ik helemaal op van de hele week op Simon te hebben gepast. Ik dacht eindelijk even een dagje vrij te hebben maar toen wilde Anne en Paulus 's ochtends om 6 uur gaan zwemmen voordat Paulus naar zijn werk moest. Dat doet hij namelijk altijd op vrijdag met zijn collega's. Dus om 6:20 werd ik al wakker door de babyfoon waaruit het geluid van een huilende Simon kwam. Na op mijn klokje te hebben gekeken had ik besloten dat het nog te vroeg was. Gelukkig hield Simon op met huilen en kon ik me nog een keer omdraaien. Om 7 uur moest ik er toch echt aan geloven en raapte ik mezelf nog 1 keer bij elkaar om Simon een flesje te geven. Anne kwam om 9 uur alweer terug met boodschappen. Daarna ben ik nog even lekker zelf gaan zwemmen! De rest van de dag hebben we alles klaar gemaakt voor de vakantie en heb ik nog even een citroen cake gemaakt om mee te nemen.
Terug naar ons camping avontuur. Om 1 uur kwamen we aan op de camping waar op de dat moment de wolken en regen plaats hadden gemaakt voor een erg aangenaam zonnetje! Dat begon al goed! We kwamen aangereden over een weg die al kronkelend door het national park loopt. Overal waar je kijkt groen, groen en nog eens groen. een deel van de weg was allen nog maar grevelroad dus dat maakte het gevoel dat je ergens ver weg bent helemaal compleet. bij het strand aangekomen was het eerste wat me opviel de grootsheid van de rotsen, de zee en de golven. Meteen aangrenzend aan het strand gaan de rotsen steil omhoog wat een fantastisch beeld oplevert. Alles wat op de rotsen groeit is ook verbazingwekkend groen in mooi contrast staat met het witte zand en het turquiose blauwe zeewater! Op de camping kregen we een mooi plekje aangewezen en hebben meteen onze tentjes opgezet. Anne en Paulus hadden gelukkig nog genoeg campingspullen voor mij dus ik lig geheel comfortabel in mijn eigen tentje met matje en slaapzak! Na lekker gelunched te hebben aan onze campingtafel zittend op mijn eigen campingstoel arriveerden de vrienden van Anne en Paulus. Janneke en Remmelt zijn al 3 maanden aan het reizen waarvan er één in Australië en wij gaan voor het laatste deel van hun reis gezellig samen kamperen en kerst vieren (dat is het ook nog.. vergeet het steeds). Na de lunch gingen we met zijn allen naar het strand. Het was ondertussen erg heet geworden dus een frisse duik kon ik wel gebruiken. Heerlijk koel en helder water maar wel een sterke zee met giga golven! Een paar gingen er meteen een poging doen om te surfen maar dat leek mij een iets te grote stap in de richting van een totaal verzopen Beau. Ik had gelukkig mijn skimboard meegenomen vanuit sydney en die kon ik nu eindelijk eens uitproberen. Het strand was rustig genoeg om niemand de plank voor de voeten te gooien. Na een paar keer flink te zijn gevallen had ik de smaak weer te pakken. Door de sterke terugtrekkende kracht van het water ging ik extra snel dus concentratie was geen overbodige luxe. 'S avonds hebben we lekker noodles met zijn allen gegeten en redelijk vroeg naar bed. De eerste nacht was niet een al te groot succes want een ander baby'tje naast ons zetten het op een huilen terwijl ik bijna in slaap viel en ‘s ochtends vroeg zette Simon het op een huilen. Dus had ik me maar voor genomen om de volgende nacht met oordopjes in te slapen. De volgende dag was ik redelijk chagrijnig omdat er maar geen plannen werden gemaakt en iedereen wilde op elkaar wachten met ontbijten terwijl ik honger had dus ben ik op een gegeven moment maar gewoon naar het strand gegaan en daar super chill mijn boek gaan uitlezen. Gelunched en daarna weer naar het strand. ‘s Avonds taco's gegeten. Die nacht veel beter geslapen, gelukkig! De volgende dag moesten er boodschappen worden gedaan en aangezien de winkels hier niet om de hoek zijn werd het dus een mooie dag activiteit. We moesten een half uur rijden voordat we bij de eerste de beste supermarkt kwamen waar ze een kleine voorraad hadden aan etenswaren. Vergelijkbaar met een kleine buurt winkel. de eerste grote supermarkt was nog eens 20 km verderop. We hebben groots ingeslagen voor de kerst barbeque van die avond. We hebben daar ook een heerlijke cappuccino gedronken. Brood en drank moesten we weer ergens anders halen maar was de moeite waard want het brood was erg lekker. Die middag zijn de een wandeling naar de vuurtoren gaan maken. Weer super mooie uitzichten op andere witte stranden en uitgestrekte zee. Vanaf de vuurtoren zagen we een strand liggen waar je met een 4W-drive op kan dus toen hadden we bedacht dat we dat wel konden proberen met onze auto. Daar gingen we dan met zijn vijven in de auto ons niks aantrekkend van de voorschriften en tips zoals het laten leeglopen van je banden. Via een erg smal weggetje kwam je op het strand maar al aan het begin van de weg wisten we eigenlijk al dat het niet goed ging aflopen want het zand was muller dan verwacht. Anne reedt en kreeg van Paulus instructies dat ze continue door moest rijden. Het was ook vloed aan het worden dus veel hard zand was er niet over om op te rijden. En jah hoor! Na 5 min spanning en sensatie kwamen we vast te zitten. Zodra we uitstapten roken we een brandlucht wat zeer waarschijnlijk uit onze motor kwam. Een man die voorbij reedt vroeg of we hulp nodig hadden en toen we toegaven dat we onze banden niet hadden laten leeglopen lachte hij ons vol in ons gezicht uit. Waarschijnlijk de meest stomme beginnersfout die je kan maken. Hij had gelukkig een tool om onze banden alsnog van lucht te ontdoen waarna we met de kleine aanloop de berg weer opkwamen en uiteindelijk weer veilig om harde ondergrond stonden. Wat een avontuur! Voor de schrik gingen we maar een ijsje eten. Je wilt niet weten wat er was gebeurt als er niemand was geweest en het vloed was geworden. We hadden bij één of andere botenwerf onze banden weer gevuld. Maar wat bleek de volgende dag...Paulus had ze veel te hard opgepompt! Ze mocht 0,33 zijn en waren 0, 56 ps nog wat! Ik wil dus weer gewoon niet weten wat er was gebeurt als we met 110 km per uur en regen over de snelweg waren gevlogen. Gelukkig hadden we het bij het eerste de beste tankstation even gecontroleerd.
Na ons auto avontuur gingen er borrelen ( jaja ik ben met oud studentenvereniging leden op pad) en hadden we zelfs nog een paar onverwachte kerstcadeautjes om uit te pakken. Daarna gingen we bbq'en op de Bbq van de camping. Helaas waaide het al de hele dag erg hard dus ook nu werden we een beetje weggewaaid. De worstjes vlogen ons nog net niet om de oren. We hebben heerlijk gegeten en bij het opruimen ontstond er nog een kleine competitie tussen Anne en Paulus wie zijn Bbq het schoonst kon achterlaten. Wat mij betreft heeft Paulus gewonnen omdat die van hem het aller viest was.
Die nacht begon het rond een uur of elf te onweren. Natuurlijk net toen ik eindelijk uitgeteld in mijn bed lag en ik dus door de onweer niet meer in slaap kon komen. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik wel een beetje bang was want ik heb gezien hoe hard het er aan toe kon gaan en om dan helemaal alleen in je tentje te liggen is dan geen pretje. Gelukkig zette het niet door en bleef het bij wat geflits en wat gerommel.
De volgende dag, 1ste kerstdag, begon ik net als alle andere dagen met mezelf op te frissen en even een bezoekje te brengen aan het strand. Zo lekker als je ‘s morgens vroeg even over de zee kan uitkijken en de frisse zeelucht kan opsnuiven. Na het ontbijt zaten de anderen in een dubio over wat ze zouden gaan doen omdat er regen was voorspeld. Na (héél lang wikken en wegen) hadden ze toch maar besloten om de spullen in te pakken en dan na de lunch te vertrekken. Zo kon iedereen nog even surfen en nog wat van de dag meepakken. Ik heb die paar dagen niet gesurft vanwege de woeste en krachtige zee die mij toch iets te heftig leek. Beetje angstaanjagend wel. Ik had na het inpakken van mijn spulletje en tentje nog een lekkere strandwandeling gemaakt. Tijdens de lunch kregen we nog een aangename verrassing. Een hele grote groep dolfijnen had onze baai aangedaan wat natuurlijk een fantastisch plaatje opleverde. Ze zwommen super dicht bij de surfers van de ene naar de andere kant. Geregeld kwam er een vin boven het water vandaan en we zagen er zelfs ééntje een sprongetje wagen. Anne had ook nog een schildpad zien zwemmen terwijl ze aan het surfen was. Misschien toch de volgende keer alleen maar vanwege de mooie onderwaterwereld met een surfboard de zee op. Er zat ook nog een pelikaan in het water en ik heb op de camping een komodovaraan gezien. Dat is een soort grote hagedis.
Om een uurtje of twee gingen we terug rijden. Helaas was dit niet de leukste rit. Simon was super moe maar wilde niet gaan slapen en wist niet meer wat hij met zichzelf aan moest. Dus die zette het de hele tijd op een krijsen. Ik was al best moe en voelde me niet helemaal top dus dan zijn 3,5 uur in een auto met een krijsend kind geen pretje. Het kwam ook zoals voorspeld met bakken uit de hemel waardoor het rijden op de Australische wegen echt geen pretje is en ik steeds met fijn geknepen billen op de bijrijders-stoel zat.
‘s Avonds voelde ik me steeds beroerder en op dit moment heb ik denk ik een griepje te pakken. Gezellige 2de kerstdag..maar ach..het kerstgevoel is hier nog steeds ver te zoeken waardoor het meer als een doodnormale doordeweekse dag voelt.
Al met al was het een bijzondere vakantie en heb ik weer een stukje van Australië ontdekt.
Donderdag had ik helaas niet met Denise kunnen afspreken omdat Finn laat zijn bed in ging. Toen ben ik maar alleen met Simon in het park bij de zee gaan zitten en zo zijn we de tijd wel doorgekomen. Aan het eind van de avond ben ik helemaal op van de hele week op Simon te hebben gepast. Ik dacht eindelijk even een dagje vrij te hebben maar toen wilde Anne en Paulus 's ochtends om 6 uur gaan zwemmen voordat Paulus naar zijn werk moest. Dat doet hij namelijk altijd op vrijdag met zijn collega's. Dus om 6:20 werd ik al wakker door de babyfoon waaruit het geluid van een huilende Simon kwam. Na op mijn klokje te hebben gekeken had ik besloten dat het nog te vroeg was. Gelukkig hield Simon op met huilen en kon ik me nog een keer omdraaien. Om 7 uur moest ik er toch echt aan geloven en raapte ik mezelf nog 1 keer bij elkaar om Simon een flesje te geven. Anne kwam om 9 uur alweer terug met boodschappen. Daarna ben ik nog even lekker zelf gaan zwemmen! De rest van de dag hebben we alles klaar gemaakt voor de vakantie en heb ik nog even een citroen cake gemaakt om mee te nemen.
Terug naar ons camping avontuur. Om 1 uur kwamen we aan op de camping waar op de dat moment de wolken en regen plaats hadden gemaakt voor een erg aangenaam zonnetje! Dat begon al goed! We kwamen aangereden over een weg die al kronkelend door het national park loopt. Overal waar je kijkt groen, groen en nog eens groen. een deel van de weg was allen nog maar grevelroad dus dat maakte het gevoel dat je ergens ver weg bent helemaal compleet. bij het strand aangekomen was het eerste wat me opviel de grootsheid van de rotsen, de zee en de golven. Meteen aangrenzend aan het strand gaan de rotsen steil omhoog wat een fantastisch beeld oplevert. Alles wat op de rotsen groeit is ook verbazingwekkend groen in mooi contrast staat met het witte zand en het turquiose blauwe zeewater! Op de camping kregen we een mooi plekje aangewezen en hebben meteen onze tentjes opgezet. Anne en Paulus hadden gelukkig nog genoeg campingspullen voor mij dus ik lig geheel comfortabel in mijn eigen tentje met matje en slaapzak! Na lekker gelunched te hebben aan onze campingtafel zittend op mijn eigen campingstoel arriveerden de vrienden van Anne en Paulus. Janneke en Remmelt zijn al 3 maanden aan het reizen waarvan er één in Australië en wij gaan voor het laatste deel van hun reis gezellig samen kamperen en kerst vieren (dat is het ook nog.. vergeet het steeds). Na de lunch gingen we met zijn allen naar het strand. Het was ondertussen erg heet geworden dus een frisse duik kon ik wel gebruiken. Heerlijk koel en helder water maar wel een sterke zee met giga golven! Een paar gingen er meteen een poging doen om te surfen maar dat leek mij een iets te grote stap in de richting van een totaal verzopen Beau. Ik had gelukkig mijn skimboard meegenomen vanuit sydney en die kon ik nu eindelijk eens uitproberen. Het strand was rustig genoeg om niemand de plank voor de voeten te gooien. Na een paar keer flink te zijn gevallen had ik de smaak weer te pakken. Door de sterke terugtrekkende kracht van het water ging ik extra snel dus concentratie was geen overbodige luxe. 'S avonds hebben we lekker noodles met zijn allen gegeten en redelijk vroeg naar bed. De eerste nacht was niet een al te groot succes want een ander baby'tje naast ons zetten het op een huilen terwijl ik bijna in slaap viel en ‘s ochtends vroeg zette Simon het op een huilen. Dus had ik me maar voor genomen om de volgende nacht met oordopjes in te slapen. De volgende dag was ik redelijk chagrijnig omdat er maar geen plannen werden gemaakt en iedereen wilde op elkaar wachten met ontbijten terwijl ik honger had dus ben ik op een gegeven moment maar gewoon naar het strand gegaan en daar super chill mijn boek gaan uitlezen. Gelunched en daarna weer naar het strand. ‘s Avonds taco's gegeten. Die nacht veel beter geslapen, gelukkig! De volgende dag moesten er boodschappen worden gedaan en aangezien de winkels hier niet om de hoek zijn werd het dus een mooie dag activiteit. We moesten een half uur rijden voordat we bij de eerste de beste supermarkt kwamen waar ze een kleine voorraad hadden aan etenswaren. Vergelijkbaar met een kleine buurt winkel. de eerste grote supermarkt was nog eens 20 km verderop. We hebben groots ingeslagen voor de kerst barbeque van die avond. We hebben daar ook een heerlijke cappuccino gedronken. Brood en drank moesten we weer ergens anders halen maar was de moeite waard want het brood was erg lekker. Die middag zijn de een wandeling naar de vuurtoren gaan maken. Weer super mooie uitzichten op andere witte stranden en uitgestrekte zee. Vanaf de vuurtoren zagen we een strand liggen waar je met een 4W-drive op kan dus toen hadden we bedacht dat we dat wel konden proberen met onze auto. Daar gingen we dan met zijn vijven in de auto ons niks aantrekkend van de voorschriften en tips zoals het laten leeglopen van je banden. Via een erg smal weggetje kwam je op het strand maar al aan het begin van de weg wisten we eigenlijk al dat het niet goed ging aflopen want het zand was muller dan verwacht. Anne reedt en kreeg van Paulus instructies dat ze continue door moest rijden. Het was ook vloed aan het worden dus veel hard zand was er niet over om op te rijden. En jah hoor! Na 5 min spanning en sensatie kwamen we vast te zitten. Zodra we uitstapten roken we een brandlucht wat zeer waarschijnlijk uit onze motor kwam. Een man die voorbij reedt vroeg of we hulp nodig hadden en toen we toegaven dat we onze banden niet hadden laten leeglopen lachte hij ons vol in ons gezicht uit. Waarschijnlijk de meest stomme beginnersfout die je kan maken. Hij had gelukkig een tool om onze banden alsnog van lucht te ontdoen waarna we met de kleine aanloop de berg weer opkwamen en uiteindelijk weer veilig om harde ondergrond stonden. Wat een avontuur! Voor de schrik gingen we maar een ijsje eten. Je wilt niet weten wat er was gebeurt als er niemand was geweest en het vloed was geworden. We hadden bij één of andere botenwerf onze banden weer gevuld. Maar wat bleek de volgende dag...Paulus had ze veel te hard opgepompt! Ze mocht 0,33 zijn en waren 0, 56 ps nog wat! Ik wil dus weer gewoon niet weten wat er was gebeurt als we met 110 km per uur en regen over de snelweg waren gevlogen. Gelukkig hadden we het bij het eerste de beste tankstation even gecontroleerd.
Na ons auto avontuur gingen er borrelen ( jaja ik ben met oud studentenvereniging leden op pad) en hadden we zelfs nog een paar onverwachte kerstcadeautjes om uit te pakken. Daarna gingen we bbq'en op de Bbq van de camping. Helaas waaide het al de hele dag erg hard dus ook nu werden we een beetje weggewaaid. De worstjes vlogen ons nog net niet om de oren. We hebben heerlijk gegeten en bij het opruimen ontstond er nog een kleine competitie tussen Anne en Paulus wie zijn Bbq het schoonst kon achterlaten. Wat mij betreft heeft Paulus gewonnen omdat die van hem het aller viest was.
Die nacht begon het rond een uur of elf te onweren. Natuurlijk net toen ik eindelijk uitgeteld in mijn bed lag en ik dus door de onweer niet meer in slaap kon komen. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik wel een beetje bang was want ik heb gezien hoe hard het er aan toe kon gaan en om dan helemaal alleen in je tentje te liggen is dan geen pretje. Gelukkig zette het niet door en bleef het bij wat geflits en wat gerommel.
De volgende dag, 1ste kerstdag, begon ik net als alle andere dagen met mezelf op te frissen en even een bezoekje te brengen aan het strand. Zo lekker als je ‘s morgens vroeg even over de zee kan uitkijken en de frisse zeelucht kan opsnuiven. Na het ontbijt zaten de anderen in een dubio over wat ze zouden gaan doen omdat er regen was voorspeld. Na (héél lang wikken en wegen) hadden ze toch maar besloten om de spullen in te pakken en dan na de lunch te vertrekken. Zo kon iedereen nog even surfen en nog wat van de dag meepakken. Ik heb die paar dagen niet gesurft vanwege de woeste en krachtige zee die mij toch iets te heftig leek. Beetje angstaanjagend wel. Ik had na het inpakken van mijn spulletje en tentje nog een lekkere strandwandeling gemaakt. Tijdens de lunch kregen we nog een aangename verrassing. Een hele grote groep dolfijnen had onze baai aangedaan wat natuurlijk een fantastisch plaatje opleverde. Ze zwommen super dicht bij de surfers van de ene naar de andere kant. Geregeld kwam er een vin boven het water vandaan en we zagen er zelfs ééntje een sprongetje wagen. Anne had ook nog een schildpad zien zwemmen terwijl ze aan het surfen was. Misschien toch de volgende keer alleen maar vanwege de mooie onderwaterwereld met een surfboard de zee op. Er zat ook nog een pelikaan in het water en ik heb op de camping een komodovaraan gezien. Dat is een soort grote hagedis.
Om een uurtje of twee gingen we terug rijden. Helaas was dit niet de leukste rit. Simon was super moe maar wilde niet gaan slapen en wist niet meer wat hij met zichzelf aan moest. Dus die zette het de hele tijd op een krijsen. Ik was al best moe en voelde me niet helemaal top dus dan zijn 3,5 uur in een auto met een krijsend kind geen pretje. Het kwam ook zoals voorspeld met bakken uit de hemel waardoor het rijden op de Australische wegen echt geen pretje is en ik steeds met fijn geknepen billen op de bijrijders-stoel zat.
‘s Avonds voelde ik me steeds beroerder en op dit moment heb ik denk ik een griepje te pakken. Gezellige 2de kerstdag..maar ach..het kerstgevoel is hier nog steeds ver te zoeken waardoor het meer als een doodnormale doordeweekse dag voelt.
Al met al was het een bijzondere vakantie en heb ik weer een stukje van Australië ontdekt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
