Dutch surprice after a long journey

De hele dag leef ik in een soort waas. Ga ik echt weer naar Australië? Weg bij Anders vandaan?
De laatste paar dagen nadat ik mijn ticket heb geboekt waren niet de leukste. Anders was super verdrietig dat ik weg ga en ik verkeer in een soort tweestrijd met mezelf. Alle keuzes die ik heb, hebben een negatieve kant dus wat ik ook kies, het is nooit goed. De beste oplossing leek mij uiteindelijk toch om ten eerste voor mijn eigen geluk te kiezen en dus weer terug te gaan naar Australië. Na het boeken van mijn ticket was er geen weg meer terug. Ik heb me nog nooit zo verdrietig gevoeld want mijn keuze betekende wel dat ik Anders moest verlaten. In de situatie waarin hij nu verkeerd is het bijna niet mogelijk om ook naar Australië te komen dus ik zou hem tot oktober niet zien. Dat is een hele lange tijd maar als we echt zoveel van elkaar houden zouden we het wel overleven.
Donderdag heb ik mijn backpack weer ingepakt en afscheid genomen van Anders zijn moeder. Zijn opa en vader waren helaas allebei niet thuis. Anders en ik zijn toen naar het vliegveld gereden. Bij het eerste liedje wat we hoorde op de radio wisten we allebei de betekenis. De songtekst in het liedje zegt genoeg; 'You only know you love her when you let her go'. ( passenger- let her go). We wisten allebei dat dit zeker niet het einde zou zijn van onze relatie.
Op Kopenhagen airport hebben we het afscheid maar niet te lang gerekt want we waren allebei emotioneel en rekken maakt het alleen maar erger. Toen ik Anders zag weglopen had ik een brok in mijn keel en moest ik wel een traantje wegpinken. Maar op één of andere manier wist ik dat het niet lang zou duren voordat ik mij liefde weer zal terugzien. Mijn vliegtuig vertrok om 7:40 naar London. Het merendeel van de passagiers waren business mensen waardoor ik enigszins een beetje uit de toon viel. op london heathrow moest ik overstappen naar een andere terminal wat wel 10 minuten met de bus was. in de terminal moesten ik en mijn tas weer door de secruity en ze bleken geen haast te hebben. Ze leken juist voor de lol mij helemaal te checken en moest zelfs mijn schoenen uit doen. Uiteindelijk gelukkig mijn vlucht gehaald, dit keer een 12 uur durende vlucht naar Hong Kong. Doordat het avond was kon ik dus door mijn ritme lekker een paar uur slapen en vloog de tijd voorbij! :p Op Hong Kong airport werd mijn tas weer gecheckt. Deze keer moest mijn tas twee keer door de scanner. Mijn aansluiting weer ruimschoots gehaald en klaar voor de volgende acht uur. Deze gingen helaas wat minder snel voorbij. Eindelijk arriveerde ik op Sydney om 6:20 's morgens. Terwijl ik stond te wachten op mijn backpack kreeg ik een Skype telefoontje van Anders. Hij was natuurlijk erg benieuwd hoe mijn reis was gegaan en of ik veilig was aangekomen maar hij had nog iets veel beters en leukers te melden!! Hij mist mij zoveel en realiseerde toen ik weg was dat hij niet zonder me kan dat hij heeft besloten om alles in Denemarken te laten wat het is en ook naar Australië te komen!!! Hij had al gelijk een working holiday visa aangevraagd dus het was serieus! WAUW! Dit is het beste nieuws wat ik in tijden heb gehoord! Ik kon het haast niet geloven omdst hij voordat ik weg ging nogal geërgerd was dat hij eigenlijk niet weg kon vanwege zijn verplichting tot het geven van kitesurf lessen. Het is super bijzonder dat hij dat voor mij allemaal wil opgeven en naar Australië komt! Ik kan het bog steeds bijna niet geloven!

In Sydney moest ik helaas tot 2:30 's middags wachten voor de trein naar Singleton. Dat waren de langste uren ooit! Ik was moe en wilde graag weg uit Sydney. Ik heb een beetje rondgelopen maar door mijn zware bepakking was dat niet voor lang mogelijk. Dus ben ik maar bij een cafeetje gaan zitten en naar alle mensen die voorbij liepen gekeken onder het genot van een croissantje en een kopje thee. Na een paar uur was ik het zat en heb ik dus ook maar een trein eerder richting Newcastle genomen waardoor ik in ieder geval op weg was. Op Hamilton station moest ik nog een uur wachten tot de volgende trein waarna ik na een uur in de trein eindelijk een bekend gezicht op Singleton station zag staan. Phil stond op blote voeten op me te wachten. Ik was weer thuis, bij mijn gekke maar zo lieve ozzie familie. Samen zijn we naar Marian gereden. I was so excited to surprise Marian. Ik liep door de keuken naar binnen en riep enthousiast 'surpise!!!' Ze moest twee keer kijken voordat ze realiseerde dat ik voor haar neus stond. Ze was hartstikke blij verrast om mij daar te zien staan. Ook big Phil was verrast. We konden natuurlijk niet zonder een glas bubbels deze verrassing vieren. Marian was zo blij dat ze een paar vrienden moest bellen om het goede nieuws te vertellen! Haar beste vriendin Betty kreeg als eerste een telefoontje. Marian tegen Betty; ' ik heb hier een 'Old friend' naast me zitten die even hallo wil zeggen'. Toen gaf ze me de telefoon aan mij: ' Je raadt nooit wie er naast Marian op de bank zit?!'. Betty was ook blij verrast nadat ze realiseerde dat ik het was aan de telefoon. Hihi, het is zo leuk om mensen te verrassen!

Die nacht werd ik om 4:20 wakker en kon niet slapen voor twee uur. Gelukkig weer in slaap gevallen totdat ik wakker werd van de tv die erg hard aan stond. Ik heb me gedeeltelijk geïrriteerd nog een keer omgedraaid in mijn bed en tot mijn grote verrassing was het opeens 4 uur in de middag!! Oeps! Dat was wel heel erg veel slaap maar blijkbaar had ik wat in te halen. Ben toen maar even een wandelingetje gaan maken om van de fantastische property te genieten. Het is zo fijn om weer terug te zijn in deze mooie omgeving, tussen de bergen, omringt door olijfbomen met de liefste en warmste mensen om me heen.