Pittig begin nieuw avontuur

Je kunt wel zeggen dat ik een paar zware dagen achter de rug heb. Na mijn laatste verhaaltje ben ik dus in een hostel beland en helaas de volgende dag weer ziek geworden. Deze keer geen koorts maar maagpijn, diarree en overgeven. Ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld. Zondagnacht dacht ik zelfs op een moment dat ik tijdens een toiletbezoek het niet meer terug zou redden naar mijn kamer. Het werd helemaal vlekkerig voor me ogen en het zweet brak me uit. Uiteindelijk heb ik met moeite me bed weer gevonden en weer in slaap gevallen. Zondag overdag voelde ik me al niet lekker maar Denise zou langs komen om me gezelschap te houden dus probeerde ik toch maar om haar nog gezelschap te houden maar op een bepaald moment ging dat echt niet meer en gooide ik er alles uit juist voor de deur van het hostel. Wel in een zakje gelukkig. Toen heb ik drie dagen in mijn bed gelegen en helaas heb ik daardoor niets van oud & nieuw meegekregen. Het is super jammer maar ik lag op dat moment echt liever in mijn bedje. Ik lag op een 6-persoons kamer wat je meer een studentenkot kunt noemen want toen ik vroeg hoelang sommigen er al zaten kreeg ik antwoorden als 14,12 en 6 maanden. Het waren vooral allemaal tupische Britse meisjes. Als je je nu eens voor de gein een Brits meisje voorsteld.... Ja? Plaatje in je hoofd? Ok.. Nou zo waren ook precies die meisjes. Drinken, vloeken, Accent, 2 uur voor de spiegel staan, haartjes goed, Make-up goed. Wel leuk vermaak als je ziek in je bed ligt behalve als je probeert te slapen en er komen ook nog eens een paar Engelse jongens de meiden vergezellen om half 1 s nachts, ze gaan opeens een film kijken met zijn allen, ze delen al hun verhalen en lachen er hard om... Dat werkt dus niet!! De kamer had een eigen douche, toilet en keukentje wat niet heel normaal is voor een hostel kamer. De meisjes hadden de kamer een beetje hun huisje gemaakt met zelfs een bankje en een tv. Overal hingen foto's en ze hadden bakken voor hun spullen. Een zooi dat het er was. Alles wat ze gebruikte lieten ze gewoon liggen, dus vieze kopjes, snoeppapiertjes, nagellak, kleding enz lag overal verspreid.
Gister, dinsdag 1 januari, voelde ik me al iets beter om even naar buiten te gaan en terwijl ik buiten voor het hostel mijn vervolg reis aan het plannen was kwam er een Nederlandse jongen naast me zitten waarmee ik aan de praat raakte.
Omdat ik nu zo abrupt gestopt ben met au-pairen ben ik even in een zwart gat gevallen met betrekking tot wat ik eil gaan doen hier in Australië. Je kan zoveel en dat maakt het wel lastig. Ik dacht dat ik een plaats had gevonden waar ik kon beginnen met wwooffen maar die hadden achteraf gezien toch pas plek vanaf de 15de. Aangezien ik zo snel mogelijk uit dit hostel wilde en nog geen andere wwoof plek had gevonden had ik bedacht dat ik wel Jeffrey kon gaan bezoeken en daar in een hostel kon gaan zitten. Maar na de verhalen van de Nederlanders in het hostel te hebben gehoord ben ik weer van plan verander. Op dit moment zit ik dus ook in de trein op weg naar de Blue Mountains :). Ik moet eerlijk zeggen dat het heetlijk is om weg te gaan uit de grote stad. zoveel drukte om je heen is niets voor mij dus dan zijn de bergen wel een erg fijne afwisseling. Ongeveer 2 uur met de trein vanaf Sydney voor maar £8,20, geen geld als je je beseft dat je twee uur in de trein zit. Eerst 30min met de Ferry vanaf Manly waarvandaan je een schitterend uitzicht hebt over de skyline van sydney, het opera house en de bridge.De ferry schommelde wel lekker op en neer maar gelukkig kon mijn maag dat alweer aan. Ik heb een hostel geboekt voor 2 nachten maar denk dat ik wel langer blijf. Hoop dat ik in die tijd een wwoof plek kan vinden en natuurlijk de omgeving kan gaan verkennen. Eerst nog even rustig aan doen want ik merkte vandaag (woensdag 2 januari) dat ik me nog steeds niet helemaal de oude voel. Mijn backpack blijkt ook onhandelbaar te zijn dus daar moet ook echt wat uit! Leek me geen goed plan om dat in die vieze kamer te doen bij de Engelsen.
Al zittend in de trein trekt het landschap aan mij voorbij en zie ik de omgeving van industrieel naar dure buitenwijken veranderen naar arme buitenwijken en weer terug naar industrie. Ongeveer na een uur begint het heuvelachtig te worden met in de verre omtrek alleen maar groene boomtoppen. Uiteindelijk het mijn eindstation Katoomba in zicht. Je merkt meteen als je uitstapt aan de de mensen die er rondlopen dat het een erg toeristisch dorp is. Japanners, Duitsers, backpackers, Fransen. Het stationnetje ligt gelijk aan de hoofdstraat van het dorp. Hier ligt mijn hostel, Cecil Guest House, ook aan dus na een paar minuten lopen ben ik op mijn bestemming aangekomen. Ik krijg meteen een aangename verrassing want er blijken maar twee sleutels van de 4-mixed dorm te zijn dus kunnen ze mij geen sleutel geven. Ze komen met een geweldige oplossing. Ik mag één nacht in een twee persoons kamer slapen!! Joepie! Mijn lakens zijn lekker zacht, heb een twee persoons bed voor mij alleen en hoef de kamer niet te delen met anderen. Na een paar zware dagen in het andere hostel heb ik dat wel verdient. Die avond heb ik mijn avondmaaltje bij de Coles bijeen gescharreld en heb ik nog even met een uiterst vreemde vrouw in de tv kamer tv gekeken. Ik kwam de vrouw al tegen in het keukentje. Ze heeft geen voor tanden, heel rimpelig, grijs haar en praat onduidelijk. Het eerste wat ze tegen me zei is dat Australië niet blij is met backpackers omdat zij ervoor moeten betalen. Ok fijn, heb maar besloten om haar te negeren. Na een prima nacht slaap kon je gratis ontbijten maar dit ontbijt was echt het minimum van het minimum. Je kon kiezen tussen Kellogs ontbijtgranen of geroosterd brood want gewoon was het niet te eten. Alles beter dan niets. Beter dan andere hostels alhoewel je dit niet echt een hostel kan noemen maar meer een hotel waardoor je net wat meer service krijgt. Tijdens het ontbijt kwam er trouwens een vriendelijke Canadese jonge man bij me zitten waarmee ik gezellig heb lopen kletsen. Hij had al wat wandelingen gedaan en kon me dus wat tips geven qua tijd, drukte en moeilijkheidsgraad. Hij werkte in Canada met zonnepanelen dus in de op dit moment winterse omstandigheden had hij weinig te doen dis kon hij twee maanden (verplicht) vrij nemen en reizen. Het was die ochtend super mistig maar het is gelukkig snel opgelost en heeft ruimte gemaakt voor de zon. Katoomba is het grootste dorp in de regio en heeft één lange winkelstraat met veel bergsportwinkels en winkeltjes met ouderwetse spulletjes en antiek.